Народот знае да погреши. Но, честопати неговата пресуда е финална.
Народното творештво е неговото најсилно оружје. Песни, приказни, поговорки. Авторот непознат, кажаното во делото жива вистина. Само во македонското народно творештво можат да се забележат фантастични примери на претходно изнесеното: народот во улога на судија и егзекутор.
Сакам само да ви го свртам вниманието на една понова народна (во случајов навијачка) песна. Патем, навивачките песни, според авторот на овие редови, се последната жива врска со народното творештво. Непознат автор, измени на содржината на делото со текот на годините, идентификација со искажаното... Ова се само најбитните карактеристики кои можеме да ги забележиме и кај народните и кај навивачките песни. Мојата убеденост во искажаново оди до таму што навивачките песни ги сметам за посебна гранка во народното творештво.
Како и во секоја уметност, така и во оваа постојат добри и лоши дела. Лошите ги има повеќе: Излези момче, Абре Македонче (клетите шиптари ремикс)... Ама, има некои добри. Многу добри. Во оваа прилика сакам да запишам една, Марко Цепенков стајл.
О колку многу мрзам џандари,
Со плави капи како педери,
Тие џандари, тие педери,
Преку куров ми се дојдени.
Народот,судија и егзекутор.
